U kent ze wel, die automobilisten die niet bewust sturen. Niet dat ze over de witte lijnen gaan hoor, maar de snelheid die ze aanhouden in combinatie met de rijstrook die ze innemen, lijkt erop te wijzen dat ze niet bewust aan het autorijden zijn. Met financiële sturing gaat het soms niet anders…
Binnen de lijnen
Enige jaren geleden alweer is de A1 verbreed tot maar liefst zes banen. Daarnaast maakt de relatief beperkte verkeersdrukte als gevolg van het huidige coronatijdperk, dat op deze Rijksweg een ware keus aan rijbanen is.
Heb ik geen haast, dan hang ik met cruise control op verantwoorde afstand lekker achter het langzaam rijdende verkeer op de meest rechter rijstrook. De opbrengst van deze keuze is, dat ik ontspannen aankom met een lager verbruik.
Heb ik wat meer haast, dan zal ik al snel gaan inhalen en me laten verleiden wat meer links te gaan rijden. De snelheid gaat iets omhoog en als het verkeer meezit, dan zal ik wat sneller op mijn bestemming aankomen. Het vergt wel wat extra inspanning en ook het vaker van rijstrook wisselen gaat gepaard met een iets hoger risico. Ik kom beduidend minder ontspannen aan. Hopelijk staat dit in een goede verhouding tot de gerealiseerde tijdswinst en het genomen risico.
In alle gevallen blijf ik natuurlijk tussen de doorgetrokken lijnen rijden. Als er een baan is afgezet, dan mijd ik deze zorgvuldig, ik ben nadrukkelijk aan het sturen. Natuurlijk toets ik of de witte doorgetrokken lijnen niet overschreden worden, maar ik heb duidelijk mijn doel voor ogen en handel daarnaar.
Met het besturen van een organisatie is het al niet anders. Terwijl je stuurt, toets je of je aan normen van bank en borg voldoet. Je toetst of je niet over de witte lijnen gaat. Maar al te vaak zie ik dat er niet bewust gestuurd wordt. U kent ze wel, die automobilisten die ondanks dat ze ontspannen willen rijden, toch geheel links te vinden zijn. Het lijkt wel of ze enkel toetsen of ze binnen de witte lijnen blijven en dat ze verder niet hoeven te sturen…
Als we de witte lijnen nu eens vervangen door begrippen als ICR, LTV en solvabiliteit. Begrippen waar voornamelijk bank en borg willen dat u aandacht aan geeft. Immers, de rente moet kunnen worden betaald (ICR). Als dat niet lukt en u in déconfiture geraakt, om het maar deftig te zeggen, moet de schuld in goede verhouding staan tot de waarde van het bezit (LTV en solvabiliteit). We zien dat organisaties vervolgens deze ratio’s gaan gebruiken om hun financieel beleid op te baseren. Tegelijk verliezen ze uit het oog dat de ICR weliswaar vertelt dat bijvoorbeeld de rente tweemaal kan worden voldaan of de waarde van de schuld de helft is van die van het bezit, maar helemaal niets zegt over waar het echt om draait. Waar echt op gestuurd moet worden.
Kasstromen
Als woningcorporatie beheert u een bezit. Niet voor enkele jaren, maar voor decennia. In 100 jaar opgebouwd, over 100 jaar nog steeds springlevend, althans dat is de wens stel ik me zo voor. En waar stuurt u dan op? Begrijp me goed, als schuldenbedrijf is het doorlopend monitoren of u aan de normen van bank en borg voldoet essentieel. Maar waar draait het nu echt om? Het gaat om de kasstromen die de organisatie in staat stellen om het bezit doorlopend te onderhouden, te verduurzamen, te vernieuwen, te slopen en weer op te bouwen. Welke omvang moet de operationele kasstroom per verhuureenheid hebben om over 100 jaar nog steeds springlevend te zijn?
Laten we met elkaar bewust gaan Sturen, niet alleen op de A1.
Richard Wamelink