Een verantwoorde schuldenpositie
Is de intrede van een schuldenplafond voor waterschappen wenselijk?
De discussie omtrent de schuldenpositie van waterschappen staat regelmatig op de (politieke) agenda. Moeten waterschappen een schuldenplafond instellen en, als dit het geval is, hoe hoog zou een dergelijk plafond dan moeten zijn?
Vanuit de missie “schoon, voldoende en veilig” hebben waterschappen een primaire doelstelling. Deze doelstelling zou zich, vanwege het belang ervan, idealiter niet mogen laten afremmen door financiële argumenten als een schuldenplafond. Maar kan een waterschap oneindig lenen?
De belastingbetaler zal graag zijn steentje willen bijdragen aan het verwezenlijken van de missie. Het doel van het waterschap dient hierbij te zijn om de heffing voor de burger zo laag mogelijk te laten zijn en (eventuele) stijgingen hiervan gelijkmatig en beperkt te laten verlopen.
Het instellen van een plafond voor de maximale schuld kan aldus een rem zetten op de noodzakelijke investeringsopgave waarvoor een waterschap staat. Dit overziend zou het instellen van een schuldenplafond onwenselijk zijn. Toch zouden waterschappen actief moeten kijken naar de (ontwikkeling van de) passiefzijde van de balans. Vragen die hierbij kunnen worden gesteld zijn:
- Is de schuld(ontwikkeling) van mijn organisatie passend en gezond?
- Welke (her)financieringsrisico’s loopt mijn organisatie?
- Kan ik de rente op mijn schuld altijd blijven voldoen?
- Hoe is deze schuldpositie te beïnvloeden?
- Hoe doen andere waterschappen dit?
Meer weten? Neem contact op met Wiard van de Leemkolk